Een verhaaltje over twee broers die ieder hun eigen weg gingen na het overlijden van hun vader. De één koos het pad van zijn vader en werd veerman. De andere broer koos een totaal andere weg en werd monnik. Ieder gaat zijn eigen pad, ieder heeft daarin zijn eigen ervaringen en leefwereld en ieder is daarin uniek en niet vergelijkbaar. Een Yogi zou zeggen: ‘kijk er naar zonder oordeel’. Een voorbeeld hoe de belevingswereld van twee broers over de waarde van ervaringen in het leven enorm kan verschillen!
Een vader liet zijn beide zoons bij zich komen. Hij voelde dat hij niet zo lang meer te leven had en wilde hen zijn zegen meegeven, want geld had hij niet. Hij liet zijn zoons één voor één bij zich komen en zei: ‘geld heb ik niet, maar ik kan jullie wel mijn zegen geven op het levenspad dat je voor jezelf wenst’. De oudste zoon zei dat hij graag het beroep van zijn vader zou willen overnemen. ‘Je krijgt mijn zegen’, antwoordde de vader. De jongste zoon wilde graag het klooster in om God te dienen en op die manier de essentie van het leven te leren kennen. Ook deze jongste zoon kreeg de zegen van zijn vader. Kort daarna stierf hij. De jongste vertrok naar een klooster hoog in de bergen. De oudste zoon hielp als veerman tegen een kleine vergoeding van 1 euro mensen met zijn boot de brede rivier over. Dat deed hij dagelijks wel honderd keer en zo verdiende hij de kost voor zijn gezin.
Jaren gingen voorbij. Op een dag verscheen de jongste zoon bij zijn oudste broer in oranje monnikskleding. Ze vielen elkaar in de armen en waren heel blij elkaar weer in levende lijve te zien. De oudste zoon vroeg wat de reden was dat hij langs kwam. Zijn broer zei dat hij de rivier wilde oversteken om een belangrijke gebedsdienst aan de overkant van de rivier in een dorp bij te wonen. De oudste zoon zei dat hij hem wel gratis naar de overkant van de rivier wilde overzetten. De broer antwoordde: ‘Dat is niet nodig, ik loop er zelf wel overheen’. Hij nam afscheid van zijn broer die hem vol verbazing bleef nakijken. Toen de monnik bij de rivier was aangekomen, liep hij over het water naar de overkant. Aan de overkant gekomen, zwaaide hij naar zijn broer en vervolgde zijn weg. De oudste broer krabde zich achter de oren. Hij zei betekenisvol tot zijn vrouw: ‘Dat wat hij al die jaren geleerd heeft, is dus de prijs van een overtocht waard’. Hij kon niet bevatten dat zijn broer andere waarden in het leven gerealiseerd had. Hij projecteerde die waarde op zijn eigen leven en die overtocht was dus maar 1 euro waard!
